Zakaz noszenia pełnych zasłon jest...nieeuropejski

Zakaz noszenia burek i pełnych zasłon przez muzułmanki został okrzyknięty przez Organizację Konferencji Islamskich za nietolerancyjny i nieeuropejski. 

Belgijski parlament zakazał noszenia pełnych zasłon. Podobne prawo jest przygotowane we Francji i jednym ze szwajcarskich kantonów. Również Parlament Europejski ma dyskutować nad prawem, które miałoby zakazać noszenia burek i nikabów na terenie całej Unii Europejskiej. 

Zawsze słyszeliśmy i uczyliśmy się, że Europa jest kontynentem wolności, a nie zakazów, powiedział  sekretarz generalny ugrupowania skupiającego 57 krajów islamskich. W moim rozumieniu to jest bardzo nieeuropejskie.

Temat burki powraca jak bumerang. Badania pokazały, że  bardzo niewiele kobiet w Europie nosi pełne zasłony. Moim zdaniem, w dobie zagrożenia terrorystycznego, wszyscy ludzie powinni mieć widoczne twarze w miejscach publicznych. Takie są normy współżycia społecznego. Człowiek zamaskowany wzbudza podejrzenia oraz strach. Uważam, iż muzułmanki, które noszą burki i nikaby powinny uszanować prawo i zasady współżycia społecznego kraju, w którym żyją. Nie muzułmanki jadące do krajów zdominowanych przez islam też muszą dostosować się do norm, które tam obowiązują. Znajoma, która wyjechała w interesach do Iranu, została od razu pouczona, że ma założyć na głowę chustę i że ma bez niej nie wychodzić na ulicę.

My name is Khan - zwiastun

My name is Khan and I am not a terrorist...

Dziś wybrałam się do kina na film "Nazywam się Khan", którego premiera miała miejsce 23 kwietnia. Nie sądziłam, że film ten da mi tyle do myślenia i aż tak bardzo mnie wzruszy.

Historia muzułmanina chorego na syndrom Aspergera, który poszukuje akceptacji i miłości. Po śmierci matki opuszcza Indie i udaje się USA, gdzie mieszka jego brat. Dopiero tam jego bratowa, która jest psycholożką diagnozuje jego chorobę. Tam też znajduje miłość i zakłada rodzinę. Po 11 września jego życie drastycznie się zmienia. To, że jest muzułmaninem powoduje, że zostaje z dnia na dzień wykluczony z lokalnej społeczności, do salonu fryzjerskiego jego żony nikt już nie zagląda, bratowa padła ofiarą napaści a jego syn najpierw spotyka się z licznymi szykanami w szkole, a następnie zostaje zabity.

Zrozpaczony Khan  postanawia spotkać się z prezydentem USA by powiedzieć mu, że nazywa się Khan i nie jest terrorystą. Na samym końcu jego drogi udaje mu się wypowiedzieć te słowa...

Polecam ten film, ponieważ jest wspaniałą historią pokazującą drogę człowieka jaką musiał przejść w poszukiwaniu akceptacji, zrozumienia, miłości i poszanowania dla wyznawanych przez siebie wartości.  Mimo, iż jest to indyjska produkcja film nie należy do rozrywkowych. Jest to mądrze  i pięknie opowiedziana historia, która skłania do myślenia i refleksji.