Problem małżeństw z nieletnimi

Problem, jakim są małżeństwa z nieletnimi, często przymusowe, dotyczy już nie tylko krajów, gdzie islam jest dominującą religią. Obecnie takie związki stały się problemem globalnym.

Temu procederowi sprzyja to, iż Mahomet podpisał kontrakt małżeński z Aiszą, gdy ta miała sześć lat, a małżeństwo skonsumował, gdy żona miała lat dziewięć. Za przykładem Proroka podążają wielkie rzesze muzułmanów na całym świecie.

W Nigerii małżeństwa z dziećmi są powszechne w północnej części tego kraju, gdzie obowiązuje prawo szariatu. Mimo tego, że rząd uchwalił w 2003 roku Ustawę o Prawach Dziecka, która określa minimalny wiek do zawarcia małżeństwa jako osiemnaście lat, muzułmanie protestują, ponieważ Koran nie określa minimalnego wieku, który byłby dopuszczalny jeśli chodzi o zawarcie małżeństwa. Duchowni muzułmańscy potępiają tę ustawę, krytykują ją i nie chcą wprowadzić w życie.

- Nie, nie przyjmiemy tego, chcielibyśmy raczej umrzeć, niż przyjąć czegoś, co nie pochodzi od Boga-   mówią zgodnie.

Nigeria składa się z 36 stanów. Tylko 18 z nich przyjęło Ustawę o Prawach Dziecka. Wynikiem takiego postępowania jest to, że aż 800 000 kobiet cierpi tam z powodu przetoki - choroby powstałej w wyniku zbyt szybkiego rozpoczęcia współżycia i ciąż w bardzo młodym wieku.

Podobnie dzieje się w Maroku. Władze zamknęły w 2008 roku sześćdziesiąt szkół koranicznych zawiadywanych przez Szejka Mohameda Ben Al-Abderrahmana Maghraoui. Wydał on bowiem dekret, iż nie ma nic zdrożnego w poślubieniu dziewięciolatki - przecież tak zrobił Prorok, więc należy podążać za jego przykładem.

W Afganistanie 50% dziewczyn wychodzi za mąż nie ukończywszy osiemnastu lat. Również w Iranie  oraz Palestynie małżeństwa z dziewięciolatkami są całkowicie legalne.

Póki co w Europie nie ma mowy, by dzieci wstępowały w związki małżeńskie, choć nie jest wykluczone, że takie procedery mają miejsce.

Moim zdaniem, jeśli mężczyzna poślubia dziewięciolatkę to jest definitywnie pedofilem. Tłumaczenia i argumenty, że Prorok tak zrobił, to inni mogą bez konsekwencji kroczyć jego ścieżką, jakoś do mnie nie przemawiają. Dla mnie jest to krzywdzenie dziewczynek  i brutalne zabieranie im dzieciństwa. Dziewięciolatki powinny bawić się lalkami, a nie z mężami w " dom i mamę i tatę". Takie relacje nie są zdrowe i powinny być kategorycznie zakazane i egzekwowane.

Jak kobieta musi udowodnić, że została zgwałcona?

Wydawałoby się, że sprawa jest prosta. Kobieta powinna się zgłosić na policję, wnieść oskarżenie, wskazać sprawcę i czekać na wymierzenie sprawiedliwości. Jednak, tak nie dzieje się w krajach muzułmańskich.

Aby kobieta została uznana za zgwałconą to:

• do popełnionego czynu musi się przyznać gwałciciel ( mało prawdopodobne)
  
• musi mieć ( kobieta) 4 świadków zdarzenia - oczywiście płci męskiej ( jeszcze mniej prawdopodobne)

Generalnie, gwałt, biorąc pod uwagę prawo islamskie, jest praktycznie nie do udowodnienia. Nawet jeśli kobieta wskaże gwałciciela, a ten oznajmi, iż ona uprawiała z nim seks z własnej woli, to w tym momencie ofiara gwałtu zostaje uznana za winną utrzymywania nieprzyzwoitych relacji z mężczyznami. W niektórych krajach za takie zachowanie czeka kobietę kara śmierci przez ukamienowanie.

Moim zdaniem, absurdalne jest to, jak łatwo ofiara może stać się zbrodniarką. Smutne jest to, iż prawo islamskie marginalizuje kobiety.

Iranki też lubią " pokopać"

Historia kobiecego futbolu w Iranie sięga 1970 roku, kiedy to w Teheranie założono pierwszą szkółkę piłkarską dla dziewcząt. Sport ten jest ciągle bardzo popularny wśród kobiet, wiele z nich chce go trenować, mimo że rewolucja Islamska w dużym stopniu zahamowała rozwój irackich futbolistek.

Początek kobiecej piłki nożnej wiąże się ze szkoleniem irackich trenerów w Japonii na początku lat 70 XX wieku. Mogli oni tam obejrzeć turniej futbolu kobiecego, w którym wzięły udział Japonia, Indie, Singapur i Korea. W głowach szkoleniowców pojawił się pomysł stworzenia własnej kobiecej drużyny piłkarskiej.

Do klubów dostały się dziewczęta wyszukane na miejskich podwórkach oraz zawodniczki z sekcji siatkówki, koszykówki oraz lekkiej atletyki. Pierwszy mecz z reprezentacją Włoch irańskie zawodniczki odbyły w 1971 roku.

Rozwój kobiecej sekcji piłki nożnej przerwał wybuch Rewolucji Islamskiej w 1979 roku. Bardzo ciężko uzyskano zgodę na organizację zawodów piłki halowej na żeńskim Uniwersytecie Az-Zahra w 1993 roku. Turniej odbywał się corocznie przez kolejne 4 lata, co doprowadziło do utworzenia komitetu żeńskiej piłki halowej. Organizacja Wychowania Fizycznego uznała dyscyplinę za dopuszczalną przez prawo muzułmańskie.

Od 2001 roku narodowe mistrzostwa studentek w halowej piłce nożnej odbywają się pod kuratelą Ministerstwa Edukacji, Wynalazczości i Technologii, zawsze na Uniwersytecie Az-Zahra w Teheranie. Na trybunach nie mogą kibicować mężczyźni, ponieważ zawodniczki grają bez chust.

Zaczęto się starać o pozwolenie, by kobiety mogły oglądać mecze piłkarskie mężczyzn. Największym problemem okazała się przebudowa stadionów, by kobiety nie miały bezpośredniego kontaktu z kibicującymi mężczyznami. Kłopotem dla władz okazały się tez przyśpiewki stadionowe - nieodpowiednie ich zdaniem dla uszu kobiet.

Do chwili obecnej zawodniczki żeńskiej sekcji futbolu nie mogą trenować na murawie z prawdziwego zdarzenia. Do swojej dyspozycji mają jedynie zadaszone i ograniczone rozmiarowo sale. Wprawdzie grały na odkrytych stadionach, jednak zgodnie z prawem muzułmańskim, na trybunach kibicowały im tylko kobiety. Obecnie trwa budowa specjalnego, zadaszonego sektora na stadionie Azadi ( Teheran), który ma zostać udostępniony kobietom w tym roku.

Rozwód

Talak – rozwód jest uważany przez Koran za najgorszą z dozwolonych rzeczy i pozwala na niego tylko w ostateczności, gdy małżonkowie nie mogą się ze sobą dogadać i z sobą żyć.

Z prawnego punktu widzenia jest on bardzo prosty – wystarczy by mężczyzna trzy razy wyraził takie życzenie. W przypadku kobiety sprawa ta nie jest już taka prosta.

Może się ona rozstać z mężem, jeśli ten nie dotrzymał warunków kontraktu ślubnego lub jeśli zaniechał utrzymywania jej i dzieci. Koran zaleca udzielenie kobiecie rozwodu, gdy nie chce on już dłużej żyć z mężem. Mąż nie powinien przymuszać jej siłą by z nim została. Jeśli mężczyzna chce rozwodu to musi wypłacić żonie całą kwotę pieniędzy, która składa się na mahr. Jeśli kobieta wyszła z inicjatywą rozwodu to musi ona cały mahr zostawić mężowi. Tą kwestię porusza sura 65 ( At-Talak) : „ Kiedy odprawiacie swoje żony, to odprawiajcie je w właściwym dla nich terminie (...) Nie wypędzajcie ich z domów i niech wcale nie wychodzą, chyba że dopuściły się jawnej bezecności (...) Nie wyrządzajcie im przykrości i nie stawiajcie ich w trudnej sytuacji! A jeśli są brzemienne, to łóżcie na ich utrzymanie, aż złożą swoje brzemię! A jeśli one karmią wasze dziecko, dawajcie im za to wynagrodzenie i porozumiewajcie się ze sobą godnie (...)”.
Również sura 23 ( Frakcje) porusza temat rozwodu: „ O wy, którzy bierzecie za żony kobiety wierzące, następnie rozwiedziecie się z nimi, zanim ich dotknęliście, to nie macie prawa wyznaczać im żadnego okresu oczekiwania. Dajcie im wyposażenie i odprawcie je w piękny sposób.”