Feminizm

Może się to wydawać dziwne i mało prawdopodobne, ale wśród muzułmanek rozwija się dość prężnie ruch feministyczny, który powstał w latach dwudziestych XX wieku w Egipcie. Eskalacja dyskursu feministycznego nastąpiła w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych tego wieku.

Feminizm w świecie islamu można podzielić na: ateistyczny, który traktuje religię – islam, jako powód ucisku kobiety, sekularystyczny, odnoszący się do religii obojętnie, oraz religijny. Feminizm religijny dzieli się na: muzułmański i islamski. Wydawałoby się, że te terminy mają identyczne znaczenie, ale w przypadku feminizmu różnice są znaczne.

Feminizm islamski jest konserwatywny. Nie podważa konieczności noszenia zasłon przez kobiety i ich podporządkowania szariatowi. Jego reprezentantki domagają się udziału w publicznych modlitwach i innych ceremoniach religijnych oraz religijnego kształcenia dziewcząt.

Feminizm muzułmański prowadzi dyskurs na temat kobiety, jej miejsca oraz pozycji w społeczeństwie muzułmańskim na podstawie Koranu, hadisów i prawa. Podstawowa teza jest taka, że skoro islam jest religią równości - wszystkich ludzi, czyli równości kobiet i mężczyzn oraz sprawiedliwości nie może być podstawą do uciskania i ograniczania kobiet i deprecjonowania ich. Obecna sytuacja kobiet w islamie, jest wynikiem niewłaściwego interpretowania Koranu, a nawet celowego nadużywania religii przez mężczyzn w celu utrzymania patriarchatu.

Ciągle słowa Koranu są nadinterpretowane tak, by osłabiać pozycję kobiet. Sura 4 ( Kobiety) werset 11 mówi : „ I daje wam Bóg przykazanie co do waszych dzieci: synowi przypada udział podobny do udziału dwóch córek. A jeśli będzie córek więcej niż dwie, to pozostanie im dwie trzecie z tego majątku; a jeśli będzie tylko jedna, to dla niej będzie połowa (...)”. Z pozoru wydaje się, że ten zapis jest krzywdzący dla kobiet, ale jeśli spojrzymy na niego w kontekście innych nakazów Świętej Księgi, to zobaczymy, że kobieta dostaje sumę pieniędzy, która się jej należy, tylko na swój własny użytek. Mężczyzna ze swej części musi utrzymać żonę i dzieci. Czyli wynika z tego, że Koran nikogo nie dyskryminuje.

Tak samo stało się w przypadku sury 2 ( Krowa) werset 282: „ (...) Żądajcie świadectwa dwóch świadków spośród waszych mężczyzn! A jeśli nie będzie dwóch mężczyzn, to jeden mężczyzna i dwie kobiety mogą być świadkami, na których się zgodzicie; jeśli jedna z nich zbłądzi, to druga będzie mogła ją napomnieć (...).” Z tego zapisu można zrozumieć, że świadectwo kobiety jest warte połowę tego, co mężczyzny. Nazira Zein ad Din tłumaczyła, że takie postawienie sprawy ułatwia kobiecie życie: „ Świadczenie w sądzie to uciążliwy obowiązek, wydaje się, że Bóg chciał uwolnić od niego kobietę. Jednak gdyby Bóg uważał, że zeznawanie przekracza kompetencje kobiety, wyraźnie by to powiedział, pozwalając zeznawać tylko mężczyznom.”

P.S. Grafika przedstawia symbol islamskiego feminizmu.